Fucked up lip service

The proposal for change of the existing gender recognition legislation in the Netherlands is out. This proposal will be debated on the floor. It is – as the previous version – not good enough. Actually it hardly changed since last time we saw it.

The news came in the mail. An update of the website of the Justice and Security ministry. The proposal for change of gender recognition legislation is ready for second reading. Written comments have been worked through and answered. The secretary of state for Justice and Security apparently was not impressed by the questions and by the comments of the trans-movement. We are not impressed by him. Never were. Some refreshers:

  • It took a Human Rights Watch report for government to come up (immediately!) with a proposal for change.
  • This after some three years of talking and checking back with the legal advisor of government and of several ministers speaking of their worry for the current situation.
  • Extensive comments for all national (TNN, COC, ..) and international  (TGEU, HRW, GATE) stakeholders have been given.
  • Then again the government needed reminding not to stall. Promise is debt.
  • Comments again from national actors went to all political parties that took up several important questions but – of course not required – government took up maybe one point
  • The trans movement is only taken seriously where it is advantageous for government

So what does the proposal of Dutch neoliberal cum ex-social ex-democrats comprise?

  1. An expert in gender dysphoria must check if you are sincere and that you have an enduring conviction. If you are not deluded or doing it out of delusion. If it is not done out of criminal intent
  2. Appointed gatekeepers consist of current doctors and psychologists gender teams,  and others accorded by the ministry. They proposed a nice package deal.
  3. “Real Life Experience” or long time living in the role of preference has no influence on the legal part of the process. But gatekeepers may take that more serious than other expressions of trans-gender
  4. You must be at least 16 years of age
  5. After giving birth as a (legal) man you will still be the mother. Mater semper certa est. No wishes to make pedigree law gender neutral. Tendency is more re-biologising
  6. Good thing: no need for hormonal or surgical treatment
  7. Good thing 2: no court procedure necessary anymore
  8. The law will be evaluated after five years

So, two or three important good changes, and lots of lost opportunities in this proposal. Where good thing 3 may be that the expert opinion may not be a diagnosis. But how will this go if the applicant later goes on to medical procedures? Will it then be taken as a (psycho) medical diagnosis?  So you must be gender dysphoric to get help?

Government gave in on the easy part: the world moves to outlaw coerced medical treatment (actually already for some time). Lately by UN Special Rappporteur Juan Méndez who now moves required and coerced medical interventions for trans people and infant genital mutilation as with intersex children explicitly into the Convention against Torture (absolute, never relative, always enforceable human rights law).

Yogyakarta Principle 18 is about this issue: medical maltreatment, unnecessary medical interventions. The Yogyakarta Principles on human rights regarding sex, gender and sexuality, that Dutch government says to wholly support.
Principle 3 however is about recognition before the law. Apart from making change easier than before, government still requires trans people to see an expert in effing gender dysphoria. who must check if we feel to belong to The Other Sex. We are never the experts on us. The trans movement has not been consulted on the issue of the expert, the medical experts have.

It is a long way to Tipperary. And an even longer one to gender justice.

Progress at the UN

This week the Special Rapporteur on Torture of the UN released his report on torture in health care. A topic important for trans and intersex people. Thanks to two interventions of human rights advocates involuntary surgery now equals torture

Continue reading

Trans in je hoofd

Eerder is geargumenteerd dat trans geen ziekte is en dat transfobie eerder het probleem is dan gendervariatie zelf. We hebben laten zien hoezeer we vastzitten in binair denken dat z’n globale pretenties moet opgeven. Een uitweg kan liggen in perspectief dat fuzzy sets bieden. In de toekomst ben je ‘trans in je hoofd’. 

Een boekje dat de strijd aanbindt met het idee dat transgenders een geestesstoornis zouden hebben, doet er goed aan met perspectieven te komen. We kijken hiervoor onder andere naar Ecuador. Continue reading

Online course sex, gender, sexuality and human rights

I am happy to announce that I will be teaching a course on Human rights, sexual orientation and gender identity with HREA soon.

From 10 April to 21 May I will be the course instructor for a course that I designed on human rights with regard to sex, sexual orientation and gender identity and expression. The title is somewhat shorter, but all five aspects will get their required attention. It will be a course with several articles per week on specific subtopics like the history of human rights for LGBTI  people, where it exists, in which fields and regions it is difficult  What is the philosophy behind accepting or refusing the application of the human rights system on people that do not conform to the sex, gender or sexuality norms.

hrea

This certificate course analyses the rights regarding sex, sexual orientation and gender identity. These human rights are not acknowledged for people who, for one reason or another, do not (want to) belong to the recognised and legitimised constructions of sex, gender and sexuality. Since the public political struggle for equal rights for gays and lesbians took off in the global North (1965 and 1969 in the USA; local less known actions also) and later for different reasons in the global South and East, the struggle is globalising. A coalition of NGOs and activists now is influencing the UN and other, regional bodies like the Organization of American States, European Union, Council of Europe, African Union … In 2007 the Yogyakarta Principles were adopted, growing into soft law, the OHCHR released a report on global discrimination of lesbian, gay, bisexual, transgender and intersex (LGBTI) people. These developments and documents will form the basis for this course on human rights and sex, sexual orientation and gender identity and will be discussed more in depth.

Course outline

Week 1: Sex, sexual orientation, gender identity and human rights
Week 2: Participation: freedom of association, expression, assembly
Week 3: Access: health, education, employment
Week 4: Protection: violence, asylum
Week 5: Privacy: family relations, legal gender recognition
Week 6: Implementation of legal standards, complaint mechanisms

For technical and price  information see the HREA website

Brief genderkenning aan Kamercommissie

Onderstaande brief is vandaag namens Transman.nl en Vreerwerk de deur uitgegaan naar de vaste Kamercommissie Veiligheid en Justitie die totenmet volgende week donderdag 13 december vragen aan het departement mag sturen  voor verbetering van het wetsontwerp voor de Nederlandse wet op de gendererkenning (geslachtswijziging)

Aan:
Leden van de Vaste Kamercommissie voor Justitie

 

Kopie aan:
Woordvoerders LHBT-emancipatie

 

Betreft:
Wijziging van 1:28 BW en de Wet gemeentelijke basisadministratie persoonsgegevens aangaande wijziging van de geslachtsvermelding in de geboorteakte (33351)

Geachte leden van de Vaste Kamercommissie voor Justitie,

U kunt tot en met donderdag 13 december as. schriftelijke inbreng leveren voor het wetsvoorstel voor wijziging van de geslachtsregistratie in de geboorteakte (art. 1:28 BW, nummer 33351) van staatssecretaris Teeven. In deze brief van Vreerwerk en Transman.nl doen wij u enige aandachtspunten toekomen die u in uw inbreng kunt gebruiken.

Als experts in zaken van transgenders en persoonlijke zelfbeschikking richten wij ons tot u met advies voor uw fractie met betrekking tot het in te nemen standpunt over het voorliggende voorstel tot wijziging van de wetgeving voor de wijziging van de geslachtsregistratie.

Wij zijn verheugd dat er na alle jaren “strijd” om zo ver te komen, nu eindelijk een wetsvoorstel bij de Kamer ligt. In 2008 waren wij, destijds namens het Transgender Netwerk Nederland, betrokken bij de ideeën voor het eerste ontwerp van dit wetsvoorstel. Inhoudelijk waren er bij het ministerie van Justitie weinig bezwaren aan een benadering die strookt met de Yogyakarta Beginselen, die een ook door de Nederlandse regering erkende toespitsing vormen van internationale mensenrechtenwetgeving en filosofie op het gebied van homoseksualiteit, biseksualiteit, transgender en interseks.

Het voorliggende voorstel #33351 neemt een enorme barrière weg voor de erkenning van de gevoelens van transgender personen in Nederland. Evenwel blijft er nog een aantal verbeterpunten over die wij verder in deze brief aangeven.

 

Positieve punten van het wetsvoorstel

Wij voegen ons in het koor van COC Nederland en Transgender Netwerk Nederland met de opmerking dat het verwijderen van de eis tot enige vorm van medische behandeling alvorens tot gendererkenning overgegaan kan worden, een stap vooruit van niet te onderschatten waarde is. Niet alleen voldoet Nederland dan aan Beginsel 18 van de Yogyakarta Beginselen, dat stelt: “Niemand mag worden gedwongen om enigerlei medische of psychologische behandeling, procedure of test te ondergaan of worden opgesloten in een medische inrichting op grond van zijn seksuele geaardheid of genderidentiteit. Niettegenstaande enige andere classificatie zijn iemands seksuele geaardheid en genderidentiteit op zich geen aandoeningen en mogen daarom niet behandeld, verzorgd of onderdrukt worden”. De huidige situatie gaat dit mensenrecht in, en leidt daardoor tot ernstige bezwaren van persoonlijke, praktische én juridische aard. De meeste bezwaren verdwijnen door de verwijdering van deze eis uit de wetgeving.

Het vervallen van de noodzaak van een rechtszaak scheelt de aanvraag(st)er van de wijziging van de geslachtsregistratie ook de nodige tijd en het nodige geld. Een rechtszaak duurt enkele maanden en kost enkele honderden euro’s. Bovendien is een rechtszaak een buitengewoon zware eis voor ‘controle”. Juist dit schrappen neemt de zelfbeschikking van de aanvraag(st)er veel serieuzer, en dat is een goede zaak.

 

Negatieve punten van het wetsvoorstel

Daarmee komen we meteen bij een pijnlijk punt: in plaats van een rechtszaak stelt de wetgever voor dat transgenders (gedefinieerd als een ieder die zich niet geheel thuis voelt in het aanvankelijk toegekend geslacht/gender) zich uitsluitend kunnen melden bij het bevolkingsregister met een brief van een expert in genderdysforie, die stelt dat de aanvraag(st)er “diepgaand overtuigd” is tot “het andere geslacht” te behoren.Dit voorstel doet onvoldoende recht aan Yogyakarta Beginsel 3: het recht op erkenning overal van eenieder voor de wet. En dan met name punt B: “Alle noodzakelijke wettelijke, bestuursrechtelijke en andere maatregelen nemen om de door eenieder bij zichzelf vastgestelde genderidentiteit volledig te respecteren en wettelijk te erkennen.” Zonder meer is het huidige voorstel een stap vooruit die alle lof verdient, maar het kan beter. En het moet ook beter, als de wetgever de transgenders in Nederland écht serieus wil nemen. Wij zijn zeer bezorgd dat met het huidige voorstel transgenders nog steeds een tweede klasse zullen vormen in de maatschappij. Zoals het COC schrijft na uitkomen van het SCP rapport “Worden wie je bent”, over de situatie van transgenders in Nederland: “er is een masterplan nodig dat de problemen op alle fronten aanpakt”. Maar daartoe moet ook de basis van de wetgeving recht moet doen aan de (mensen)rechten van transgenders .

Wat is namelijk het probleem? Als iemand zich niet kan vinden in het bij geboorte toegekende geslacht, en de daarbij behorende socialisatie, zijn/haar juridische registratie uitsluitend kan laten wijzigen, indien een derde, in dit geval een “deskundige in genderdysforie”, de duurzaamheid van deze wens bevestigt, dan moet deze groep burgers vanwege hun persoonlijke identiteit aan extra eisen voldoen om juridische erkend te worden. Dit strookt niet met Yogyakarta Beginsel 3.

 

Het voorliggende voorstel vraagt om een “expert in genderdysforie”. Dat houdt op dit moment automatisch in dat de verantwoordelijkheid wordt gelegd bij de huidige zorgteams voor mensen met genderdysforie. Dus toch weer een gespecialiseerd medicus of psycholoog die moet vaststellen of er sprake is van genderdysforie, hoe ernstig die is, en hoe duurzaam (MvT). Hiermee wordt het zelfbeschikkingsrecht van transgenders opnieuw geschonden. Bovendien worden transgenders gemedicaliseerd, omdat het oordeel van een medicus wordt vereist.

De zorgteams voor mensen met genderdysforie hebben duidelijk te kennen gegeven niet op de rol van expert te wachten: hun taak is op dit moment al belast genoeg vanwege financieringstekorten en een groeiend aanbod. Los van een potentiële medische behandeling zijn de zorgteams van het UMCG en VUmc niet geïnteresseerd in een “diagnose light”. Wanneer de wet de medische behandeling als voorwaarde (dus ook als verwachting) schrapt, is er geen reden om hen te betrekken bij een beoordeling.

 

Tot slot heeft dit voorstel het risico dat er een nieuw psychomedisch specialisme ontstaat: de genderdysforie-expert. Deze expert zal grondig willen onderzoeken of de kandidaat/kandidate wel goed bij zijn/haar hoofd is, om het plastisch uit te drukken. Want de expert is verantwoordelijk voor het “ja” of “nee” en zal dus zeker van zhaar zaak willen zijn. Deze zal dus toch weer een pyschodiagnostiek willen uitvoeren. Dit is eigen aan het creëren van een nieuwe expertise, omdat het niet meer is gekoppeld aan de wens/eis van medische transitie.

 

In deze context is het belangrijk te realiseren dat “genderdysforie” een psychiatrische diagnose is vastgelegd in het ook in Nederland gebruikte handboek DSM (Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders) van de American Psychiatric Association, en in de wereldwijde WHO-classificatie van ziekten ICD (International Classification of Diseases and Related Health Problems). Onder meer de World Professional Association for Transgender Health (WPATH), belangenorganisaties Transgender Europe (TGEU) en ILGA – International Lesbian, Gay, Bisexual, Trans and Intersex Association stellen nadrukkelijk dat dit een verouderde en niet terechte classificatie is. De DSM-5 zelf stelt ook – paradoxaal – dat er met de identiteit van genderdysfore mensen niets mis is. Dan rijst onvermijdelijk de vraag : waarom stelt de wetgever een psychiatrische diagnose als voorwaarde om van geslacht te mogen veranderen? Blijkbaar acht de wetgever transgender mensen dus toch niet in staat om zelfstandig een weloverwogen beslissing over hun eigen leven te maken. Met dit wetsvoorstel wordt het medisch vereiste vervangen door een psychiatrisch vereiste. Een psychiatrische diagnose als voorwaarde voor een juridische verandering is buitengewoon vreemd, is een Fremdkörper in de wetgeving. Deze vereiste gaat opnieuw in tegen de Yogyakarta Beginselen, met name Beginsel 3.

 

Vanuit Transgender Europe kan Vreer ook met klem bevestigen dat het opnieuw pathologiseren van transgender personen tegen de mensenrechten indruist en contrair is aan de zelfervaring van deze groep mensen. Eind 2009 heeft de Europese transgenderconferentie op Malta, die vooraf ging aan de conferentie van ILGA Europe , een verklaring aangenomen, die later ook door ILGA- Europe is ondertekend. Deze verklaring roept nadrukkelijk op tot het niet langer pathologiseren van transgenderidentiteiten (zie: www.tgeu.org/node/87). Als Nederland vast blijft houden aan een deskundigenoordeel van een expert, verwijdert Nederland zich uit de kopgroep waar het zich net begon te positioneren en valt terug in het peloton van niet-mensenrechtenconforme wetgeving. Nederland kan een voorbeeldfunctie hebben voor omliggende landen die in hetzelfde proces zitten, door een menswaardige regeling voor transgenders te treffen.

 

De medische deskundigen van het VUmc en de WPATH bevestigen: genderdysforie is geen psychiatrische aandoening. Maar de maatschappelijke reactie op transgenders kan een zodanig hoge stress veroorzaken dat er ernstige genderdysforie en/of psychische problemen ontstaan. Dit heeft alles te maken met onbegrip, discriminatie, etc. Kortom, genderdysforie is voor demeeste transgenders het resultaat van een samenleving die ernstige moeite heeft met gendervariante mensen.

Veel transgenders leven redelijk makkelijk en zonder (wens tot) medische behandeling in een andere rol dan die van hen verwacht wordt op grond van het toegekende geslacht. Weet dat 90% (!) van de transgenderpopulatie in Nederland het zonder medische ingrepen stelt. Toch kunnen deze transgenders ook veel baat hebben bij het veranderen van hun registratie. Niet allen zullen de wens of de mogelijkheid hebben hun geslachtregistratie aan te passen, maar een aanzienlijke groep onder hen zal geholpen zijn door het laten vervallen van de eis tot het “bewijzen” van genderdysforie.

Voor transgenders die hun geslacht wijzigen, zijn er geen juridische consequenties. Het Nederlands recht maakt geen onderscheid tussen mannen en vrouwen. Er is juridische continuïteit tussen de ‘oude persoon’ en de ‘nieuwe persoon’. Ook blijft de nieuwe persoon gewoon vindbaar onder hetzelfde (niet geslachtelijke) BSN. In feite is genderregistratie in juridisch opzicht een bureaucratisch overblijfsel uit het verleden, dat tegenwoordig geen functie meer heeft.

Voor het identificeren van mensen wordt geslacht niet gebruikt. Mensen die worden getraind in herkenning van mensen, zoals douaniers, leren te letten op unieke persoonlijke kenmerken, zoals onder andere stand van de neus. Geslacht wordt als onvoldoende betrouwbaar geacht voor identificatie

 

Tot slot

Het is prachtig dat de eis tot medisch-somatische behandeling vervalt en dat de rechter ook verdwijnt uit het juridisch proces. Maar het introduceren van een psychiatrische eis en controle daarop doet geen recht aan het karakter van de wet noch aan de mensenrechten van transgenders. Transgender-zijn is geen pathologie. Zelfbeschikking met één hand toestaan en met de andere half terugnemen is een vreemde, onterechte en niet aan de mensenrechten voldoende constructie. Wij verzoeken u daarom met klem dit niet toe te staan en de expert-rol op deze manier af te wijzen.

Helaas is het volgens Nederlands recht niet mogelijk om analoog aan de Argentijnse wet – het schoolvoorbeeld van erkenning van zelfbeschikking, dat ook de weg naar transspecifieke zorg nadrukkelijk openhoudt – dat een burger zich zonder inmenging van een aangewezen derde bij het bevolkingsregister meldt voor een geslachtswijziging. Wat de wetgever wel kan doen, is de rol van deze derde zodanig verkleinen dat deze alleen een marginale toets van het eigen inzicht van de verzoek(st)er uitvoert, maar inhoudelijke (psychomedische) argumenten en toetsen buiten beschouwing laat.

De situatie kan vergelijkbaar worden gemaakt aan de toets van de ambtenaar van de burgerlijke stand voor huwelijkskandidaten. Deze kandidaten hoeven ook geen “bewijs van psychische gezondheid” te overhandigen, terwijl bekend is dat verliefdheid voor een (tijdelijke) bewustzijnsverandering kan zorgen. Toch is het voldoende als een ambtenaar enkele vragen stelt aan de huwelijkskandidaten.

 

Een laatste punt, gerelateerd aan de eis dat men zich duurzaam het andere geslacht voelt, ligt in de formulering “het andere geslacht”. Hier loopt de wetgeving achter op de realiteit, zoals ook het SCP-onderzoek “Worden wie je bent. Het leven van transgenders in Nederland” naar de situatie van transgenders in Nederland toont. De groep van 48.000 personen die zich niet in het oorspronkelijk toegekende gender thuis voelt, heeft beslist niet in zijn geheel de overtuiging tot “het andere geslacht” te behoren. Er meer is dan man en vrouw, zowel biologisch als qua genderidentiteit. Voor de grote groep transgenders die zich niet per se in een van de beide erkende geslachten herkennen, kan het een uitkomst zijn om een registratie te kunnen kiezen die meer bij hun genderexpressie past en meer recht doet aan hun ervaren genderidentiteit .

Aan het juridisch erkennen van een derde gender zitten een aantal haken en ogen aan. Die zullen eerst goed uitgezocht moeten worden. Maar dit doet niets af aan het feit dat er meer genders zijn en dat in de zeer binaire Nederlandse maatschappij het een verlossing kan zijn om van registratie te kunnen veranderen. Wie er vrouwelijk uitziet en zich niet man voelt, maar ook niet per se vrouw heeft er baat bij maatschappelijk eerder als vrouw dan als man te worden gezien en vice versa. Wij adviseren u dan ook deze formulering te wijzigen in een die minder strikt is. Het is in deze het beste als het recht zich naar de werkelijkheid te buigt, dan andersom.

 

Samenvattend verzoeken wij u het volgende:

  • Accepteer de verwijdering van de eis tot medische behandeling.
  • Accepteer de verwijdering van de voorwaarde van een rechtszaak.
  • Vraag een volledige toepassing van Yogyakarta Beginsel 3 (erkenning voor de wet). En daaruit voortvloeiend:
  • Ga niet akkoord met beoordeling van aanwezigheid genderdysforie. Psychiatrische diagnoses doen geen recht aan de mensenrechten van transgenders.
  • Waar een bevestiging van een derde juridisch noodzakelijk is, maak deze toets marginaal en niet psychomedisch inhoudelijk.
  • Wijzig de aanduiding “het andere geslacht” in bijvoorbeeld “een ander geslacht”, want er is meer tussen (of buiten) man en vrouw.
  • Neem transgenders serieus en help hun emancipatie vooruit. Luister naar de vakorganisaties TGEU, COC, TNN, ILGA Europe, WPATH. Accepteer geen psychiatrisering van transgenders!

Voor Vreerwerk,
J. Vreer Verkerke
Bestuurslid Transgender Europe
Trans & intersex rights advocacy
Gender education

 

Voor Transman.nl,
Jochem Verdonk
Transman.nl
Genderkalender.nl
Trans-activist

Meer dan twee

Vrijwel iedereen heeft een genderidentiteit, een diep gevoelde overtuiging in hoeverre ze zich man of vrouw (of anders) voelen. Een aanzienlijke groep mensen heeft hun eigen variant, plaatst zich ergens tussen of buiten man of vrouw. 

De recentste gegevens voor Nederland houden het op 4% dat zich niet (helemaal) identificeert met hoe ze op grond van hun geboortegeslacht zijn ingedeeld1. Gendervariatie is een veelvoorkomende menselijke trek. Daarom zijn genderidentiteiten en genderexpressies (hoe je uitdrukking geeft aan je genderidentiteit) geen ziekten. Ze vereisen geen behandeling, genezing, onderdrukking, vervolging of bestraffing, maar respect.

Transgender – wat is daar nou ziek aan

Mooie brochure, geeft heel gefundeerd aan wat er mis is aan gepathologiseer en wat er mis is met binair denken in gender/holebi-land…!” (Frederique Retsema, voorzitter Transgender Vereniging Nederland)

Recent is de Vreerwerk-brochure Transgender – wat is daar nou ziek aan uitgekomen. De eerste uitgebreide Nederlandstalige productie die gaat over pathologisering van transgender. Zo kun je hem op papier bestellen. En hier kun je hem downloaden

Waarom zijn trans*mensen nou afhankelijk van een medische behandeling om hun genderregistratie te mogen wijzigen? En wat is daar goed of fout aan? Zoeken alle transgenders medische hulp? Hoe zit het met trans*: is dat een derde gender? Hoe zit het elders in de wereld? Hoe zal trans er in de toekomst uitzien? Op deze vragen gaat het boekje Transgender: wat is daar nou ziek aan, in.

You never know what you got until you read about it in the DSM

Het boekje bevat de volgende artikelen:

Meer dan twee (J Vreer Verkerke)

Vrijwel iedereen heeft een genderidentiteit, een diep gevoelde overtuiging in hoeverre ze zich man of vrouw (of anders) voelen. Een aanzienlijke groep mensen heeft hun eigen variant, plaatst zich ergens tussen of buiten man of vrouw. En dat komt overal voor.

Wat is normaal? (Thijs Witty)

Het onderscheid tussen het normale en het pathologische wordt direct verbonden aan hoe dit binaire paar geconceptualiseerd is in diverse wetenschappen. Welke waarden worden toegekend aan een normale toestand en een pathologische toestand? En met welke methodes wordt dit onderscheid in de eerste plaats mogelijk gemaakt?

Gendererkenning in Nederland (J Vreer Verkerke)

Niet dat het onverwacht is, maar de regering neemt transgenders niet serieus genoeg. Zoals het er nu uit ziet, krijgen we redelijk wat taart, maar we mogen niet zelf het recept van de taart bepalen. En daar verzet de transbeweging zich tegen. Zonder autonomie is de wet niet compleet.

Gendererkenning wereldwijd (J Vreer Verkerke)

Toen Nederland in 1982 het proces begon naar een wet die het wijzigen van geslachtsregistratie mogelijk maakte voor transseksuelen, was het een van de eerste landen die dat deed. Alleen Zweden en Duitsland hadden eerder een wet. Nu komen wenkende perspectieven komen nu uit Latijns-Amerika.

Aantekeningen vanuit een diffuse logica (Trinidad Bergero et al. )

De Wereldgezondheidsorganisatie en de American Psychiatric Association beschouwen transseksualiteit als een geestelijke stoornis. In dit artikel zetten de auteurs kritisch een aantal aspecten uiteen die betrekking hebben op die conceptualisering als mentale stoornis. Zij denken dat het belangrijk is rekening te houden met de ideologische basis en de impliciete waarden in de classificaties.

Trans in je hoofd (J Vreer Verkerke)

Eerder is geargumenteerd dat trans geen ziekte is en dat transfobie eerder het probleem is dan gendervariatie zelf. We hebben laten zien hoezeer we vastzitten in binair denken dat z’n globale pretenties moet opgeven. Een uitweg kan liggen in perspectief dat fuzzy sets bieden. In de toekomst ben je ‘trans in je hoofd’, met een veelheid aan genderexpressies en geslachten.

Downloaden

De brochure valt hier te downloaden voor wie genoegen neemt met digitaal: Brochure Definitief. Wil je liever papier, dan kun je dat bestellen: voor €7,50 plus porto is “Transgender: wat is daar nou ziek aan” te bestellen door het sturen van dit formulier.

Dutch gender recognition bill: better but not good

Finally Dutch government is showing to take gender recognition legislation serious by publishing the Legal Gender Recognition Bill as soon as possible after ministerial treatment in the Council of Ministers. And also by acknowledging most of the changes trans organisations advised. However Dutch government is up to now absolutely not willing to fully depathologise and set an example and take their preferred role of human rights example back. Continue reading

Genderonduidelijkheid wordt verafschuwd

Transgender Netwerk Nederland haalt het recentste onderzoek van RutgersWPF naar seksuele gezondheid in nederland uit 2011 aaan en constateert:  57,3 % van de ondervraagden accepteert geen onduidelijkheid van het geslacht, 20% gaat liever niet met transgenders om, en 9% zou vriendschappen verbreken .. dat zijn heftige cijfers. En hoogstwaarschijnlijk gelden die alleen nog maar voor de bekendste groep de “transseksuelen”. Continue reading

Geslachtswijzing voor intersekse personen

Mede dankzij Vreerwerk heeft de Alkmaarse rechtbank op 28 maart jl. recht gedaan aan de wens van Maya Posch om als vrouw te boek te staan vanwege haar hermafroditisme. Hiervoor hoeft ze geen geslachtsveranderende of -corrigerende behandeling te ondergaan. Dit is de eerste uitspraak met “misslag” als basis sinds jaren en naar het zich laat aanzien de eerste voor een hermafrodiet sowieso in Nederland.

Verzoeken totnutoe zijn allemaal gebaseerd op gebruik van artikel 28: de aanvrager is geregistreerd als man en wil geregistreerd staan als vrouw, en heeft bewijs van onvruchtbaarheid/geslachtsverandering. Vreerwerks advies aan de advocaat artikel 24 te gebruiken blijkt juist te zijn geweest. Het advies van de minister is ook op onze input gebaseerd. Continue reading